Sofie Crabbé Sept’18, exhibitionreview H ART
'De mens, ge kunt gij daar niet aan uit.' Deze woorden van Gerard Walschap besluipen ons wanneer we het nieuwe werk van Sarah Van Marcke zien. Haar tentoonstelling 'Territorial Drift' is een tussentijdse momentopname van een work in progress waarvan we het einde nog niet hebben gezien.
'Territorial Drift' gaat over strategieën die we opzetten om controle te hebben, maar deze controle blijkt onmogelijk te handhaven. Sarah Van Marcke dook in het archief van lgnace, een overleden priester die er een uitermate obsessief leven op nahield. lgnace legde bij leven via een legaat de bestemming van zijn eigendommen vast. Hij bezat een landhuis omringd door een tuin, velden en een bos dat hij wilde doneren aan een organisatie voor natuurconversatie. Het was zijn uitdrukkelijke wens om alles, inclusief de inboedel van het huis, tot tien jaar na zijn dood intact te houden. De tuin en het bos, inclusief een soort 'boomloze' tunnel in het bos, diende onderhouden te worden en het pand diende ter beschikking gesteld te worden aan kunstenaars die er zich zouden kunnen terugtrekken.
Anno 2018 is er van al die wensen niet veel in huis gekomen. De moeder van Sarah Van Marcke huurt het landhuis dat inmiddels volledig is leeggehaald. Waardevolle voorwerpen zijn verkocht. De opbrengst is gebruikt voor natuurbehoud. En de eens zo keurig aangelegde oprijlaan, de tuin en het bos liggen er wat verwilderd bij. lgnace draait zich om in zijn graf. Het werk van Sarah Van Marcke voelt bijna als een soort excuus voor wat er allemaal heeft plaatsgevonden, met het archief van lgnace als narratief kader. In zekere zin lijken Sarah Van Marcke en lgnace een beetje op elkaar. Beide leven bij de gratie van het idee van controle. lgnace met zijn legaat en met zijn uiterst gestructureerde manier van leven, inclusief tientallen lijstjes. Sarah met haar precieze manier om foto's te maken, te scannen en haar werkproces te filmen en - aan de hand van een script - te reconstrueren.
Bijzonder zijn alvast de vierkante vogelnestjes die ze fotografeerde en scande. lgnace verzamelde alle mogelijke objecten uit zijn bos. Van gebroken eitjes en ronde vogelnestjes tot uitwerpselen van marters. Alles. Behalve de vierkante vogelnestjes. Sarah lijkt deze lacune met haar foto's en scans te willen invullen. In de expo bevinden zich ook drie absurde boekjes 'Errors And Residuals': 'a view', 'a visit' en 'a ritual'. Het is de moeite om deze zorgvuldig door te nemen. U zult er bijvoorbeeld meegenomen worden naar archiefbeelden van lgnaces bos en via een kijkgaatje de tunnel zien. En via Google Street View-beelden terug gekatapulteerd worden naar de ooit zo secuur aangelegde oprijlaan. Sarah schrijft er ook een brief aan lgnace waarin ze met hem communiceert. Elk boekje is gemaakt vol verwondering. Ook de - momenteel - laatste publicatie 'a ritual' waarin we zien hoe lgnace zelfs zijn verhuis stap per stap met foto's documenteerde en hoe Sarah vervolgens hetzelfde deed tijdens het leeghalen van het huis. Ga vooral kijken en laat u even meedrijven in de waanzin.